Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street) | Stephen Sondheim | Teatr Muzyczny | Spektakle operowe, kalendarz i bilety | Chautauqua Opera Festival Groteskowość w każdym calu 7 Dziwne to kino. Obserwowanie jak pan T. mści się na bogu ducha winnych ludziach za stratę swej rodziny, wywołuje różne uczucia. Jednych zachwyca jedynie gotycki klimat i burtonowski smak odczuwalny w filmie, jednak zdecydowana większość jest zniesmaczona marnymi umiejętnościami Deppa i spółki w dziedzinie śpiewu. Jak to było ze mną...? Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street (2007) - Timothy Spall, Johnny Depp, Sacha Baron Cohen Bez owijania w bawełnę - podobało mi się. Jestem z gatunku tych, którzy lubią musicale. Hair, Kabaret czy najnowszy Across the Universe należą do grona moich ulubionych filmów. I właśnie strona muzyczna w tym filmie jest najbardziej atakowana przez krytyków - zarzucają jej ogólną słabość i fakt, iż żaden (!) z aktorów nie potrafi śpiewać, a że większość zdań jest śpiewana, słuchanie tego filmu musiało być dla nich prawdziwą katorgą - szczerze im współczuję. I tu mówię otwarcie: wszystkie z powyższych odczuć były mi kompletnie obce podczas oglądania seansu. Bawiłem się naprawdę przednio. Mało tego, zachwyty podczas oglądania filmu nie odstępowały mnie nawet na krok. Wspaniały, gotycki Londyn świetnie ujęty dzięki zdjęciom Dariusza Wolskiego (ten bieg kamery na samym początku jest po prostu cudny) służący za scenę dla, nomen omen, przejaskrawionych sytuacji; pseudodemoniczna, groteskowa wręcz postać Deppa jako tytułowego Sweeny'ego Todda to, jak dla mnie, jedna z jego lepszych kreacji w karierze (tu niezmiennie dominuje postać Sama w Benny i Joon). A strona muzyczna... Krótko - podczas seansu niejednokrotnie miałem dreszcze... Ja tu się zagadałem, a nawet o fabuły nie streściłem, już nadrabiam: Beniamina Barker, alias Sweeney Todd, miał kiedyś piękną żonę i śliczną córkę - ale to było dawno... 15 lat temu. W tym czasie został aresztowany pod fałszywym zarzutem i zesłany do Australii. Kiedy wrócił okazało się że wszystko przepadło - żona zażyła truciznę, córka zaś jest trzymana pod kluczem przez tego samego sędziego, który zamknął jej ojca... Pan T. poprzysięga zemstę na wszystkich, którzy są winni takiemu stanowi rzeczy... Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street (2007) - Johnny Depp, Helena Bonham Carter Cała opowieść pełna jest typowo burtonowskich scen - gorzko ironicznych, jak na przykład sąd skazujących chłopca na stryczek czy spożywanie pasztecików przez Sweeny'ego. Jednak ostateczna wymowa filmu jest zadziwiająco pesymistyczna, zachowując tu nutkę marnego pocieszenia... W tytule pojawia się słowo "Demoniczny" - czy taki jest film? To zależy, jak bardzo widz odbierze sceny szlachtowania bez mrugnięcia okiem czy palenia żywcem - sceny te robią wrażenie, tylko czy aż tak?... Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street (2007) - Jamie Campbell Bower, Johnny Depp I jeszcze jedno - nie wiem, czy jestem w tym stanowisku odosobniony, ale mi podczas niektórych scen przypomniał się inny świetny film Burtona - Edward Nożycoręki. W pewnym momencie, nie wiedząc czemu, stanęła mi oczach scena tańczącej _(Winony) Winona Ryder_ (f) w śniegu. I jakiś taki sentyment mnie ogarnął... No i przyszedł czas na komentarz o Deppie i jego popisach. Rewelacji tu nie ma. Śpiewa przyzwoicie i tyle. Momentami lepiej (zwłaszcza scena, gdy golił sędziego), ale i tak nie zmienia to faktu, że to tylko stany średnie. Jednak jest to jego pierwszy raz (Burtona z resztą też), więc nie będę się (specjalnie) czepiał... Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street (2007) - Johnny Depp, Helena Bonham Carter No i na koniec słówko podsumowania - warto czy nie. Dla fanów Burtona, pozycja obowiązkowa. Dla reszty ciekawostka ze wszech miar godna uwagi... Sweeney Todd (Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street) - Burton Tim, w empik.com: 78,19 zł. Przeczytaj recenzję Sweeney Todd (Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street). Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! Oglądaj Teraz OcenaGatunkiDramat , Horror , Mystery & Thriller Reżyser Obsada OpisBenjamin Barker został niesłusznie oskarżony o przestępstwo i skazany na wygnanie. Wyrok wydał sędzia Turpin, który wykorzystał stanowisko i wpływy, by pozbyć się Barkera, a następnie zgwałcił jego żonę i porwał córkę. Pod przybranym nazwiskiem, jako Sweeney Todd, Barker wraca do stolicy. Pełen nienawiści planuje zemstę. Wspólnie z panią Lovett otwiera salon, w którym strzyże i goli mężczyzn, ale żaden z klientów nigdy nie opuszcza zakładu. Tymczasem doskonałe wypieki pani Lovett, z zagadkowym nadzieniem, zdobywają ogromne uznanie Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street - streaming: gdzie obejrzeć online?You can buy "Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street" on Google Play Movies, YouTube, Apple iTunes as download or rent it on Apple iTunes, Google Play Movies, YouTube online. Podobne do Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street
Sweeney Todd: Ďábelský holič z Fleet Street - online film Dabing. Sweeney Todd: Ďábelský holič z Fleet Street - online film. Nikdy nezapomenout. Nikdy neodpustit. 2007 United Kingdom 116 Min. Drama Horory Hudební. Originální název Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street. Hodnocení 7.3.
Oparty na Broadway'owym hicie musical przeniesiony na ekran opowiada niechlubne dzieje Benjamina Barkera, znanego jako Sweeney Todd, który prowadził sklep fryzjerski w Londynie jako przykrywka jego niecnej działalności razem ze swoją wspólniczką, panią Lovett. Reżyseria Tim Burton Scenariusz Aktorzy Johnny Depp, Helena Bonham Carter, Alan Rickman 58 osób lubi 14 osób chce obejrzeć. obejrzy Oparty na Broadway'owym hicie musical przeniesiony na ekran opowiada niechlubne dzieje Benjamina Barkera, znanego jako Sweeney Todd, który prowadził sklep fryzjerski w Londynie jako przykrywka jego niecnej działalności razem ze swoją wspólniczką, panią Lovett. Yasha Gatunek Musical, Thriller Słowa kluczowe krew, morderstwo, zazdrość, choroba psychiczna zobacz więcej Premiera 2008-02-22 (kino), 2007-12-21 (świat), 2008-06-13 (dvd) Dystrybutor Warner Bros. Wytwórnia DreamWorksWarner Image Nation zobacz więcej Kraj produkcji USA, Wielka Brytania Inne tytuły Sweeney Todd (USA) (tytuł skrócony) Wiek od 18 lat Czas trwania 116 minut Budżet 50 000 000 USD Nie mamy jeszcze recenzji do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzję. Ciekawostka Do zagrania roli pani Lovett pod uwagę były brane Meryl Streep, Imelda Staunton, Cyndi Lauper, Annette Bening, Toni Collette i Emma Thompson. zobacz więcej Wpadka Ręka Pana Pirelli zmienia położenia pomiędzy ujęciami. zobacz więcej Pressbook Możliwe spoilery Tradycja Grand Guignol — „George Dibdin-Pitt należał do najbardziej popularnych dramatopisarzy swojej epoki” – opowiada Stephen Sondheim. – „W późnych latach czterdziestych dziewiętnastego wieku napisał sztukę o Sweeneyu Toddzie, która stał się wielkim przebojem”. Jej popularność jest niewątpliwym dowodem fascynacji tamtej epoki horrorem i makabrą. Sztuka Pitta zadziwiła także wiktoriańską... zobacz więcej Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji o filmie. Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu: Brief Synopsis. Benjamin Barker, a man unjustly sent to prison by a lecherous judge, vows revenge, not only for that cruel punishment, but for the devastating consequences of what happened to his wife and daughter. When he returns to reopen his barber shop, Sweeney Todd becomes the Demon Barber of Fleet Street who. Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street Rok prod.:2007 Reżyser:Tim Burton Kraj prod.:USA / Wielka Brytania Obsada:Johnny Deep, Helena Bohnam Carter, Alan Rickman, Timothy Spall, Sascha Baron Cohen…, Autor recenzji:Przemo Mieszkowski. Ocena autora:7 Ocena użytkowników: Głosów:15 Inne oceny redakcji:Adach - 7Lohikaarme - 9Candy - 9 Tim Burton jest niewątpliwie jednym z najbardziej kultowych i oryginalnych reżyserów. Posługuje się własnym, rozpoznawalnym stylem, mieszającym surrealistyczną komediowość z groteskowym horrorem. Styl ten od początku zyskał rzeszę wiernych fanów, którzy z wytęsknieniem śledzą każdą, nawet najmniejszą wzmiankę o nowym projekcie swojego mistrza. I gdy pojawiły się pierwsze informacje o przymiarkach Burtona do ekranizacji jednego z najgłośniejszych musicali ostatnich lat, wszyscy ludzie znający potęgę wyobraźni tego reżysera z ciekawością czekali na efekty tej pracy. Na początku była legenda o Sweeney’u Todd - najsłynniejszym, obok Kuby Rozpruwaczu, londyńskim seryjnym mordercy, który z ciał swych ofiar produkował farsz do mięsnych pasztecików. Opowieść ta posłużyła Stephenowi Sondheimowi za podstawę musicalu, który wystawiany na sławnym Broadway’u zgarnął szereg nagród i zainteresował twórcę „Żukosoczka” – Tima Burtona do tego stopnia, iż ten postanowił przenieść go na duży ekran. Głównym bohaterem tej mrocznej opowieści jest niejaki Benjamin Barker (Johnny Depp) – znany i ceniony golibroda, całkowicie oddany pracy oraz rodzinie. Sielanka kończy się jednak w dniu, gdy jego piękna małżonka wpada w oko złowieszczemu sędziemu Turpinowi (Alan Rickman), który używa swych wpływów, aby niesłusznie skazać młodzieńca i wysłać go do dalekiego więzienia. Tak też się dzieje a nieuczciwemu urzędnik zyskuje możliwość zbliżenia się do małżonki bohatera. Mijają lata, Barker niespodziewanie powraca do Londynu i zmieniwszy nazwisko na Sweeney Todd, postanawia wymierzyć okrutną karę tym, którzy przyczynili się do zniszczenia mu życia… Pierwsze, co rzuca się w oczy podczas oglądania „Demonicznego golibrody…” jest niewątpliwie artystyczna wizja XIX-wiecznego Londynu. Tak, tak… Oprawa wizualna jest tu wręcz FANTASTYCZNA. Ponure, oślizgłe uliczki i obdrapane wnętrza sfilmowane w palecie ciemnych, monochromatycznych barw zapierają dech w piersiach (duża w tym zasługa naszego rodzimego autora zdjęć – Dariusza Wolskiego). Niejeden horror mógłby pozazdrościć tak posępnego klimatu, w którym zanurzona jest akcja filmu (przykładowo, nawet teoretycznie radosne wizje planów na przyszłość, podkochującej się w Sweeny’u pani Lovett zawierają w sobie pewien depresyjny niepokój znakomicie kontrastujący z entuzjazmem bohaterki). Zaręczam, że film warto zobaczyć choćby po to, aby zapoznać się z jedną najlepszych realizacji ostatnich lat. Gra aktorów również zasługuje na najwyższe noty. Wręcz standardowo wybitny Johnny Depp stanowi tu zaledwie jeden z elementów fenomenalnej obsady. Alan Rickman w roli złowieszczego sędziego Turpina po raz kolejny udowadnia, że jest wręcz stworzony do odgrywania postaci posępnych i miejscami psychotycznych, a tu partneruje mu dodatkowo Timothy Spall, doskonale sprawdzając się w roli jego odstręczającego pomocnika Bamforda. Nie mogło zabraknąć również ulubionej aktorki Burtona (a prywatnie również jego życiowej partnerki) - Heleny Bohnam-Carter odtwarzającej postać zwichrowanej psychicznie i szaleńczo zakochanej w Sweeney’u pani Lovett - kucharki wypiekającej niesławne paszteciki. Dla wielu osób zaskoczeniem był udział w filmie Saschy Barona Cohena, dotąd kojarzonego z prześmiewczymi komediami spod znaku Aliego G i Borata. Jako (niezupełnie) włoski fryzjer Pirelli wypadł on znakomicie i jego rola, mimo iż epizodyczna, zapada w pamięć. Przedstawiliśmy zalety, teraz pora na wady. Oglądając film, możemy odnieść wrażenie, że Burton momentami zapomniał o opowiadanej historii, coraz bardziej skupiając się na perfekcji realizacji i dbałości o szczegóły. Pewne fragmenty wydają się sztucznie przeciągnięte, nawet jeśli spojrzymy na nią pod kątem estetyki musicalu. No właśnie, musicalu… „Sweeney Todd” może solidnie zmęczyć osoby nie trawiących tego gatunku. Osobiście byłem świadkiem opuszczania sali kinowej przez kilku niezadowolonych widzów, niespodziewających się aż takiej mnogości scen śpiewanych (które, choć świetnie wyreżyserowane i wykonane, stanowią ok. 85% filmu). Recenzując ten obraz przez pryzmat strony poświęconej horrorom, potężna porcja numerów wokalno-tanecznych, jest właśnie moim główny zarzutem, w tak dużym stopniu zaniżającym ocenę. Fenomenalnie zrealizowany musical to wciąż zbyt mało dla widzów nie będących fanami takiego kina a także dla horrormaniaków pragnących przeżyć chwile grozy. Jednakże przy całym ogromie zalet tegoż obrazu, warto spróbować – chociażby dla wizualnej uczty jaką potrafi zaserwować „Sweeney Todd” Zaloguj się aby móc oddać swój głos na film. Plusy:+ oprawa wizualna bliska perfekcji + gra aktorów + groteska, surrealistyczna makabra i cała reszta dobrze znanych zabawek Burtona + świetnie zrealizowane partie wokalne dla wielbicieli musicali… Minusy:- …na których ludzie nie przepadający za musicalami mogą strasznie się zamęczyć - momentami dłużyzny (chociaż naprawdę nieliczne!) - groza przesłonięta estetyką musicalu i umowną komediowością
With Hugh Wheeler, adapting Christopher Bond, 1979's Sweeney Todd: The Demon Barber Of Fleet Street is possibly Sondheim's most world-wide hit. Here is the 2014 New York Philharmonic Concert Performance [2h23m], with Bryn Terfel, Emma Thompason, Philip Quast, and many others. I hope you're hungry, we've a lot of Sweeney to get through!
Rozwiązaniem tej krzyżówki jest 4 długie litery i zaczyna się od litery T Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę "Sweeney ...: Demoniczny golibroda z Fleet Street",, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania. Czwartek, 14 Listopada 2019 TODD Wyszukaj krzyżówkę znasz odpowiedź? podobne krzyżówki Todd "sweeney demoniczny golibroda z fleet street", "sweeney demoniczny golibroda z fleet street", trendująca krzyżówki Roślina z pniem i koroną Słynna galeria sztuki w sankt petersburgu H16 zabawna rozmowa kabaretowa P16 rowek, a w nim dzieciny pod opieką D7 gra dixieland Studiował dłużej niż licencjat 5k taki grecki igrek Wstępny plan całości Mały miś Tłusty śledź I4 na peno nie sprawia trudności Bregovic, muzyk z sarajewa, z którym nagrywała kayah Patriarcha biblijny, ojciec jakuba i ezawa Prysznic, tusz M9 praw naruszenie

Full Review | Original Score: 3.5/4 | Oct 28, 2023. David Reddish Queerty. Director Tim Burton does take an iconoclastic approach to the material: here is a musical where characters whisper rather

Tim Burton jest jednym z najoryginalniejszych twórców filmowych. Spod jego ręki wyszły między innymi dwie przygody Batmana (Batman oraz Powrót Batmana) – uznane za niezwykle udane ekranizacje komiksów, Edward Nożycoręki czy też animowana Gnijąca panna młoda. Burton potrafi wyczarować w swoich filmach bardzo charakterystyczny i niemożliwy do podrobienia klimat – mroczne wizje rodem z koszmarów często przeplatają się z czarnym humorem, dając w efekcie wrażenie niezwykłej groteski. Po dwóch latach milczenia reżyser powrócił z produkcją Sweeney Todd: demoniczny golibroda z Fleet Street – to oparta na Broadwayowskim musicalu historia londyńskiego fryzjera, który znalazł nieco inny sposób wykorzystania brzytwy aniżeli zwykłe golenie. Jednak czy udało się Burtonowi odnaleźć w roli kreatora filmu muzycznego? Wprawdzie pewien przedsmak mogły dać widzom Gnijąca panna młoda, zawierająca nieco fragmentów śpiewanych, czy Sok z żuka, ale dopiero wypełniony po brzegi piosenkami Sweeney Todd stanowił prawdziwe wyzwanie. Londyński fryzjer Benjamin Barker (Johnny Depp) ma piękną i cnotliwą żonę Lucy (Laura Michelle Kelly), wspaniałą córeczkę i nie posiada się ze szczęścia. Niestety, podstępny sędzia Turpin (Alan Rickman), który pożąda Lucy, doprowadza do aresztowania Benjamina i wyznaczenia mu kary ciężkich robót w Australii. Po 15 latach Barker ucieka i wraca do Anglii pod przybranym nazwiskiem Sweeney Todd. Na miejscu dowiaduje się, iż jego żona popełniła samobójstwo, a córkę więzi Turpin. Z pomocą Pani Lovett (Helena Bonham Carter), wyrabiającej “najgorsze placki mięsne w Londynie”, fryzjer układa plan okrutnej zemsty na sprawcy swoich cierpień…Postać “demonicznego golibrody” pojawiła się w literaturze angielskiej w połowie dziewiętnastego wieku. Niektórzy badacze twierdzą, iż Sweeney Todd naprawdę istniał i popełniał swe zbrodnie w Paryżu. To jednak tylko spekulacje, natomiast jako bohater fikcyjny balwierz zaznaczył swoją obecność co najmniej kilkukrotnie. W 1979 roku Harold Prince zrealizował musical na podstawie książki Hugh Wheelera (będącej jedną z kilku wariacji opowieści o Toddzie) z muzyką Stephena Sondheima. Sztuka okazała się dużym sukcesem – wystawiono ją 557 razy. Prawie od razu (bo już w 1980 roku) przedstawienie zainteresowało Tima Burtona, który postanowił stworzyć film kinowy oparty na tej samej fabule. Jednak minęło prawie 30 lat, zanim autor Batmana znalazł czas na nakręcenie historii morderczego fryzjera (pierwotnie reżyserem miał zostać Sam Mendes, a rolę golibrody zagrać Russell Crowe). Burton zaproponował swojemu ulubionemu aktorowi – Johnny’emu Deppowi, wcielenie się w głównego bohatera. Depp przystał na propozycję i w efekcie otrzymaliśmy ich szósty wspólny projekt. Ponadto wśród członków obsady znaleźli się między innymi Helena Bonham Carter (prywatnie małżonka Tima Burtona), Alan Rickman oraz Sacha Baron Cohen w ciekawej roli Adolfa Pirellego – włoskiego rywala Todda. Występ w filmie oznaczał dla niektórych konieczność nabycia nowych umiejętności: Bonham Carter musiała podszkolić się w śpiewie oraz brała lekcje pieczenia ciast (dodatkowo była w ciąży), Cohen zatrudnił prawdziwego fryzjera, by ten pokazał, w jaki sposób poprawnie posługiwać się brzytwą (nauka trwała 16 godzin). Plotka głosi, że na castingu komik zaprezentował większość utworów ze Skrzypka na dachu. Depp z kolei został zmuszony do opuszczenia na kilka dni planu zdjęciowego, ponieważ zachorowała jego rolę w każdym musicalu pełnią piosenki – jeśli “wpadają w ucho”, to widz zaczyna nieświadomie przytupywać, a z czasem nucić pod nosem zasłyszane melodie. Pod tym względem Sweeney Todd wypada blado – praktycznie żaden z zaprezentowanych utworów nie jest na tyle charakterystyczny, by wrył się w pamięć na dłużej. Trochę mnie to dziwi, ponieważ sporo z nich wzięto wprost z Broadwayowskiego przedstawienia. Z drugiej strony, nie irytują one widza i nie występuje sytuacja, w której ze znużeniem oczekuje się na zakończenie partii śpiewanej. Być może dość interesujący przebieg linii fabularnej i wciągająca narracja sprawiły, iż bez większych problemów można przeczekać bezbarwne piosenki. Mimo wszystko uznaję to za wadę opisywanego obrazu – jeśli zatem oczekujesz, czytelniku, że usłyszysz utwory na miarę choćby tych z Grease, The Blues Brothers czy nawet Producentów, to srodze się zawiedziesz. Innym, mniej poważnym minusem stał się kompletny brak poczucia humoru. No, może prawie kompletny, bowiem postać odtwarzana przez Sachę Barona Cohena nosi w sobie nieco ironii. Nie do końca potrafię określić, czy zamierzonej, czy też wcześniejsze role komika rzutują na każdy jego “normalny” występ. Na upartego również składniki przepisu na placki mięsne sprawiają wrażenie żywcem wyciągniętych z jakiejś groteskowej farsy. Niemniej jednak oba powyższe elementy stanowią raczej tło, ich potencjalne walory komediowe w dużej mierze zależą od gustu widza. Burton zdecydowanie przesunął ciężar gatunkowy w stronę mrocznego thrillera, wręcz horroru, rozładowując napięcie piosenkami. Nie przypadł mi także do gustu wygląd krwi – ma dziwny, blady kolor, jakby zmieszano ją z gipsem albo jakimś innym białym pyłem. Wydawałoby się, że to drobnostka, jednak brutalnych fragmentów uświadczymy w obrazie całkiem sporo. Filmowcy mogliby zatem zadbać o bardziej realny obraz tym miejscu chciałbym przerwać ten malkontencki wywód i przybliżyć zalety recenzowanego filmu. Po pierwsze, warto zwrócić uwagę na dobre aktorstwo. Johnny Depp świetnie wcielił się w ogarniętego żądzą zemsty i niepotrafiącego myśleć o niczym innym człowieka. Szczególnie widać to w scenie, gdy pani Lovett roztacza przed Toddem wizję wspaniałej, idyllicznej przyszłości, a na nachmurzonej twarzy fryzjera nie zachodzi żadna zmiana – jakby żył we własnym świecie, w którym nie istnieje nic innego poza pragnieniem zemsty. Przyznam jednak, iż Depp wypada zdecydowanie lepiej, gdy wymawia, a nie wyśpiewuje swoje inni członkowie obsady stanęli na wysokości zadania – Alan Rickman potrafi wcielać się w role czarnych charakterów, co udowodnił już w pierwszej Szklanej pułapce. Sędzia Turpin w żadnej mierze nie dorasta do pięt Hansowi Gruberowi, ale jeśli potraktujemy kreację Rickmana autonomicznie, dojdziemy do wniosku, że aktor stworzył ciekawą postać. Niestety, nie dostał za wiele czasu ekranowego. Należy też wspomnieć o Cohenie w roli Adolfa Pirellego – konkurenta głównego bohatera. Wystąpił on między innymi w jednej z najlepszych scen w całym obrazie – pojedynku golibrodów. Natomiast Helena Bonham Carter została obdarzona najbardziej interesującym głosem (na moje laickie ucho).Największą zaletę Sweeney Todda stanowi klimat, wytworzony za pomocą świetnej scenografii i zdjęć utrzymanych w szarej tonacji. Wszystko w filmie sprawia wrażenie wręcz ascetyczne – w zakładzie głównego bohatera znajduje się lustro, fotel fryzjerski i stojący koło drzwi kufer, nic więcej. Kamera natomiast, pokazuje właściwie tylko to, co niezbędne (mamy wprawdzie kilka fragmentów ukazujących panoramę miasta, ale należą one do rzadkości). Ponadto, główni bohaterowie (szczególnie Todd i pani Lovett) wyglądają jak trupy – chorobliwie bladzi, z czarnymi worami pod oczami. Można postawić obrazowi zarzut zbytniej “teatralności”, nie nasuwa się on jednak podczas seansu (za wyjątkiem nielicznych retrospekcji, gdzie rzeczywiście ta cecha nieco razi). Sweeney Todd nie da rady przestraszyć widza – raczej nikt nie będzie siedział jak na szpilkach w trakcie projekcji. Mimo to przedstawioną na ekranie historię opowiedziano na tyle ciekawie, że nie pojawia się uczucie znużenia i oczekiwania na napisy zatem warto obejrzeć film Burtona? Myślę, że można zaryzykować odpowiedź twierdzącą, ponieważ Sweeney Todd posiada odpowiednio dużo (klimat, aktorstwo), aby zrekompensować irytujące wady (mdłe piosenki, brak humoru). Produkcja w żadnej mierze nie jest dziełem wybitnym, ale trochę wyrasta ponad przeciętność. Czy reżyser podołał wyzwaniu nakręcenia musicalu? Nie do końca – kiepskie utwory po prostu nie pozwalają uznać filmu za udany. Na szczęście, opowieść o demonicznym golibrodzie broni się interesującą z archiwum vtaKivf.
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/149
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/162
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/242
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/221
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/61
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/63
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/229
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/95
  • 6dbpx4p4cq.pages.dev/107

    • sweeney todd demoniczny golibroda z fleet street online